League Cup 2025: Πιο μόνο του από ποτέ

Θλίψη. Αυτή και μόνο αυτή η λέξη μπορεί να περιγράψει τη διοργάνωση του τελικού του φετινού League Cup.

League Cup, σκέτο για εμάς. Όχι «Νίκος Σαμαράς». Έχουμε εκφράσει επανειλημμένα –και όχι περιστασιακά ούτε επικοινωνιακά– τις ενστάσεις μας για μια διοργάνωση που φέρει το όνομα του αείμνηστου «Αετού», αλλά απέχει πολύ από το να αποτελεί τη γιορτή του ελληνικού βόλεϊ. Μια διαδικασία όπου ο τελικός μοιάζει με «fast track» επιλογή για το ποια ομάδα θα προσθέσει ακόμη μια κούπα στη συλλογή της.

Μια χαρά ήταν μόνα τους τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα παλαιότερα –χωρίς τουρνουά-εφευρέσεις– τότε, στα «παλιά τα χρόνια» τα ρομαντικά!
Σήμερα, οι σύλλογοι–μέλη της Λίγκας φαίνεται πως βολεύονται στο μέτρημα υλοποίησης μιας ακόμη διοργάνωσης ή μιας ακόμα κούπας. Αν όμως μετρούσαν τηλεθέαση, προβολή, χορηγούς… αν έλεγαν «όχι» στο παράλογο, ίσως να πηγαίναμε ένα βήμα μπροστά.

Τι θλίψη να βλέπεις άδειες κερκίδες λες και ζούμε ακόμη στην εποχή Covid. Τι θλίψη να βλέπεις τον προπονητή του Ολυμπιακού, Αντώνη Βουρδέρη, να πανηγυρίζει με βιντεοκλήση (φωτό) για να χαρεί την επιτυχία με την οικογένειά του. Τι θλίψη να παρακολουθείς βόλεϊ στην ΕΡΤ και ξαφνικά να… μεταφέρεσαι στην κλήρωση του Μουντιάλ!

Το μόνο που δεν μπορούσε να οριστεί ήταν το «μπλακ άουτ» λόγω καιρικών συνθηκών. Κι όμως, όταν το είδαμε να συμβαίνει, κοιτάξαμε τον ουρανό και φοβηθήκαμε πως «δεν βρέχει, αλλά μας…». Δεν είδαμε ποτέ την απονομή. Βάθρο απ’ όσο καταλάβαμε από τις φωτογραφίες, δεν υπήρχε. Γενικά: μια αίσθηση «ετελείωσε κι εφέτος».

Οι μόνοι που δεν φταίνε είναι οι αθλητές και οι προπονητές. Είναι άδικο να συμπαρασύρει η συνολική εικόνα την παρουσία τους, τον κόπο, τις θυσίες και το άγχος τους. Άδικο.

Κατά τα άλλα, είδαμε ένα τουρνουά όπου ο Ολυμπιακός ανέβαζε ρυθμούς σε κάθε παιχνίδι. Το ματς με τον Παναθηναϊκό του έδωσε και ψυχολογία γιατί καλή η τακτική, αλλά η αμφισβήτηση είναι «τροφή» των αθλητών. Ο ΠΑΟΚ το πάλεψε σε έναν θεσμό όπου μετρά 0/6 κατακτήσεις. Όμως, επειδή η υπογράφουσα δεν πιστεύει στα «στοιχειωμένα» αλλά στα πεπραγμένα… ο Δικέφαλος θέλει χρόνο.

ΥΓ. Ο Αντώνης Βουρδέρης δεν είναι ούτε «πρώτος» ούτε «δεύτερος». Όσοι τον γνωρίζουν καλά ξέρουν πως είναι εργάτης. Απόλυτος επαγγελματίας, που υπηρετεί το ελληνικό βόλεϊ. Οι ταμπέλες μακριά από εκείνον.

ΥΓ1. Αλλά και η πρόκληση του Μαμάη ως πρώτου στον πάγκο του ΠΑΟΚ μόνο εύκολη εξίσωση δεν είναι. Οι βοηθοί προπονητών κάνουν πολλά περισσότερα από όσα βλέπει ο θεατής. Πολλά περισσότερα.

ΥΓ2. Στον Παναθηναϊκό δεν ήχησε «καμπανάκι». Ήχησε καμπάνα. Το μπάτζετ είναι το μεγαλύτερο της τελευταίας πενταετίας – οι απαιτήσεις εντός κι εκτός Ελλάδας δεν γίνεται να είναι μικρότερες από την επένδυση.

Υγ3. League Cup «Νίκος Σαμαράς» ήταν μόνο στα μικρά γράμματα του τροπαίου. Ακόμα και τo ZEUS έπαθλα φάνταζε μεγαλύτερο…