Έξι χρόνια χωρίς τον Νίκο Σαμαρά (vd)

Για 6^η χρονιά η 4^η Ιανουαρίου ξημέρωσε με τη θλίψη και τον πόνο να παραμένουν το ίδιο δυνατά για τον χαμό του Νίκου Σαμαρά. Ημέρα μνήμης η σημερινή για την απώλεια του «αετού» που έφυγε ξαφνικά και πρόωρα το 2013 αφήνοντας φτωχότερο τον ελληνικό αθλητισμό…

Μπορεί να πέρασαν 6 ολόκληρα χρόνια, ωστόσο τα συναισθήματα και ο «κόμπος» στο λαιμό παραμένουν ίδια. Τα μάτια βουρκώνουν και ο πόνος επανέρχεται το ίδιο δυνατός όπως εκείνο το μεσημέρι του 2013 όταν η είδηση της απώλειας του Νίκου Σαμαρά πάγωσε το αίμα όλων μας.

Έξι χρόνια χωρίς τον «Σαμ», έξι χρόνια χωρίς τον κορυφαίο έλληνα βολεϊμπολίστα. Η 4^η Ιανουαρίου θα στοιχειώνει για πάντα την σκέψη μας και θα αποτελεί μια δύσκολη ημέρα για όλους όσους μεγαλώσαμε με τα κατορθώματα του «αετού».

Μια μέρα που πάντα τα δάκρια θα έρχονται στα μάτια μας όταν αναπολούμε τις υπέροχες στιγμές που ζήσαμε βλέποντας τον Νίκο να «πετά» στα γήπεδα.

Η ζωή μπορεί να έβαλε αρκετά εμπόδια από νωρίς στον «Σαμ», όμως αυτός κατάφερε να τα ξεπεράσει και να βγει νικητής  χαρίζοντας μας μοναδικές αναμνήσεις… Με την παρουσία του και το αστείρευτο πάθος ξεσήκωνε τους πάντες. Έκανε μια μια ολόκληρη χώρα να πανηγυρίζει και το όνομά του να γίνει σύνθημα στα χείλη χιλιάδων φιλάθλων.

Ο Νικόλας πέταξε νωρίς για τα γήπεδα των «αγγέλων», ωστόσο το έργο του, το σπινθηροβόλο βλέμμα, ο χαρακτηριστικός πανηγυρισμός με τα ανοικτά του χέρια  και κυρίως η φιλοσοφία του ως αθλητή και ανθρώπου, παραμένουν ανεξίτηλα χαραγμένα σε όλους μας και αποτελούν οδηγό για το μέλλον.

Ένα μέλλον καλύτερο για το ελληνικό βόλεϊ όπως πάλευε και ο ίδιος να το κάνει μέσα από τις ακαδημίες και τα αγαπημένα του κορίτσια στην Λήμνο. Όπως πρέπει να κάνουμε όλοι εμείς ακολουθώντας τα βήματα του «αετού» που δεν σταμάτησε ποτέ να παλεύει για το καλύτερο.