Ο Θεός δεν μένει πια εδώ (vd)

Ο παγκόσμιος αθλητισμός θρηνεί… Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα μπορεί να νίκησε τους πάντες αλλά όχι την καρδιά του… Ο “Pibe do oro”, ο άνθρωπος που λατρεύτηκε κυριολεκτικά ως ΘΕΟΣ έχασε την μάχη με την ζωή στα 60 του χρόνια και μόλις 26 μέρες μετά τα γενέθλιά του.

Η είδηση του χαμού του Μαραντόνα προκάλεσε σοκ σε όλους. Έχοντας κερδίσει πριν λίγες ημέρες μια ακόμη μάχη με την υγεία του βγαίνοντας από το νοσοκομείο όπου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στον εγκέφαλο , ο “Ντιεγκίτο” έδειχνε πως θα μπορούσε να προσφέρει ακόμη πολλά..

Ωστόσο προδόθηκε από την καρδιά του. Μια καρδιά που χτυπούσε στα…”κόκκινα”, που δοκιμάστηκε πολλές φορές με τις καταχρήσεις και που τελικά σταμάτησε να λειτουργεί το βράδυ της Τετάρτης σκορπώντας πόνο και θλίψη σε όλο τον πλανήτη

Ο άνθρωπος που άλλαξε την ιστορία του ποδοσφαίρου και αγαπήθηκε όσο κανείς σε αυτόν τον κόσμο, “ταξιδεύει” πλέον για νέες περιπέτειες στον παράδεισο. Εκεί που θα “μανουριάζει” με τον Μπέστ, τον Κρόϊφ, τον Ντι Στέφανο, τον Σόκρατες, τον Εουσέμπιο και την υπόλοιπη παρέα των μεγάλων.

Πνεύμα ελεύθερο, αντισυμβατικό και ανένταχτο. Δεν φοβήθηκε ποτέ να τα βάλει με κανέναν. Όσο μεγάλος και αν ήταν. Μόνος του και όλοι τους… Με το ταλέντο του και την “αλητεία” του οδήγησε την Αργεντινή στην κατάκτηση του Μουντιάλ του 86 και τη Νάπολη του “φτωχού” Ιταλικού Νότου στην κορυφή… Νίκησε τους πάντες αλλά νικήθηκε από τους δαίμονες του.

Ο “Ντιεγκίτο” ταυτίστηκε όσο κανείς άλλος αθλητής με τον απλό κόσμο. Τους φτωχούς και αδύνατους. Όσα και αν πέτυχε, όσα και αν έζησε, δεν στάθηκαν αρκετά να τον κρατήσουν μακριά από τα “πιστεύω” του και να αλλοιώσουν τον “επαναστατικό” χαρακτήρα του.

Λατρεύτηκε ως ΘΕΟΣ. Και δικαίως. Ο Ντιέγκο, ήταν, είναι και θα παραμείνει ο θεός όλων μας. Όσων τον έβλεπαν να “μιλά” στην μπάλα και να “ζωγραφίζει” στα γήπεδα κάνοντας όσα δεν έκαναν όλοι μαζί οι άλλοι.

Μια ΘΕΪΚΉ παρουσία στο ποδόσφαιρο που δεν θα ξαναβγεί… Μια παρουσία που “μάγευε” τους πάντες.

Μάγος στο ποδόσφαιρο, αλλά “μάγος” και στο βόλεϊ ο Ντιέγκο. Εκεί όπου στην Ιταλία και στην εποχή της απόλυτης δόξας του φρόντισε να δείξει το ταλέντο του και ως πασαδόρος βγάζοντας μερικές πάσες με τον ώμο του, το πόδι και το κεφάλι του.

Ένας ΘΕΟΣ που άγγιξε και το δικό μας άθλημα. Έστω και για λίγο. Εξάλλου δεν ήθελε και πολύ για να κλέψει την παράσταση και να προκαλέσει ενθουσιασμό σε όλους μας.

Καλό ταξίδι Ντιέγκο. Ευχαριστούμε για όλα.