Το παράδειγμα της Γαλλίας, οι ανοιχτοί ορίζοντες της Ελλάδας

Η επιστροφή της Εθνικής Γυναικών από την Ταϊλάνδη είχε όλα τα συστατικά μιας μεγάλης ιστορίας: συγκίνηση, περηφάνια, αλλά και εκείνη τη γλυκόπικρη γεύση που αφήνει μια πρόκριση που χάθηκε για λίγο.

Τα βουρκωμένα μάτια, οι αγκαλιές και οι δηλώσεις των διεθνών μας κατά την επιστροφή τους έδειξαν το ίδιο πράγμα: ΚΑΜΙΑ δεν ήθελε να τελειώσει αυτό το ταξίδι! Όλες ήθελαν να συνεχιστεί το όνειρο, να βρίσκονται ανάμεσα στις κορυφαίες ομάδες του κόσμου. Το 3-1 από τη Γαλλία άφησε μια πίκρα, όμως το πιο σημαντικό είναι πως άφησε και μια δίψα. Δίψα για επιστροφή, για συνέχιση, για να μετατραπεί ο αποκλεισμός σε καύσιμο για την επόμενη μέρα.

Γιατί στο τέλος της ημέρας: «Οι γνώμες είναι σαν τον άνεμο· όλοι τον νιώθουν, αλλά μόνο όσοι έχουν κατεύθυνση ξέρουν πού να τον πάνε»!

Το παράδειγμα της Γαλλίας 

Ωστόσο, η πρόκριση της Γαλλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 8άδα του Παγκοσμίου δείχνει ότι οι άγριες διαθέσεις αλλά και η προοπτική που έδειξε από την πρώτη αγωνιστική μέρα της διοργάνωσης στην Ταϋλάνδη η ομάδα του εξαιρετικού Σέζαρ Ερνάντες μόνο τυχαίες δεν ήταν. Και εδώ να υπογραμμίσουμε ότι η Εθνική Γαλλίας είχε από το 1974 -κοινώς 51 ολόκληρα χρόνια- να αγωνιστεί στο θεσμό.

Σημείο καμπής για τα αποτελέσματα που μόλις έχουν αρχίσει να “ανθίζουν” για την Εθνική Γαλλίας ήταν η συμμετοχή της στο πρόγραμμα της FIVB Volleyball Empowerment από το 2022 ως το 2024 (σ.σ. η Ελλάδα έχει επίσης συμμετοχή στο πρόγραμμα). Το πρόγραμμα παρείχε 252.000 $ για την υποστήριξη της ομάδας (χρηματοδότηση, τεχνική στήριξη κ.α), κάτι που επιτάχυνε τη μετάβασή της από τις αποσπασματικές προσπάθειες σε ένα πιο δομημένο αγωνιστικό περιβάλλον. 

Παράλληλα, η αναβάθμιση των συμμετοχών της Εθνικής γυναικών σε μεγάλες διοργανώσεις, η κατάκτηση του Challenger Cup 2023  που της έδωσε παρουσία στη Volleyball Nations League (VNL), ενίσχυσαν σημαντικά τις εμπειρίες της ομάδας που αξιοποίησε και τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες ως οικοδέσποινα κι ας μην κέρδισε σετ κόντρα στη Σερβία, την Κίνα και τις Η.Π.Α.

Κι επειδή πρέπει να βλέπουμε σφαιρικά το θέμα που αναλύουμε, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε ότι η άνοδος της Εθνικής Γυναικών της Γαλλίας συνδέεται με μια γενικότερη ενίσχυση του γαλλικού βόλεϊ την τελευταία δεκαετία. Αυτό ξεκινά από την παρέα του Ν’Γκαπέ, που κάνοντας το χρυσό back to back στις δυο τελευταίες Ολυμπιάδες αλλά και με τους δυο τίτλους VNL (2022, το 2024) καθιερώθηκε στις κορυφαίες δυνάμεις παγκοσμίως και αυτή η ώθηση σίγουρα βοήθησε και την αντιμετώπιση στο αντίστοιχο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα των γυναικών.

Η στρατηγική της επόμενης μέρας για την Ελλάδα

Είναι σαφές ότι η Εθνική Γυναικών –και συνολικά οι εθνικές ομάδες βόλεϊ– απέδειξαν αυτό το καλοκαίρι ότι ανήκουν πια στη διεθνή σκηνή. Αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Το στοίχημα τώρα είναι να περάσουμε από την υπερηφάνεια στη συνέχεια.

Δύο είναι τα “κλειδιά” για το αύριο και δεν απέχουν πολύ από τη γαλλική συνταγή. Αφενός, ο προγραμματισμός με συστηματική δουλειά προκειμένου να μη χαθεί η ορμή του φετινού καλοκαιριού και αφετέρου η οικονομική στήριξη -χορηγοί- που θα επιτρέψει να χτιστεί κάτι στέρεο σε όσα κατακτήθηκαν για να αξιοποιηθεί το brand «Εθνική Ελλάδας». Αυτός είναι ο άξονας πάνω στον οποίο πρέπει να κινηθεί η Ομοσπονδία για τα αντιπροσωπευτικά μας συγκροτήματα.

Οι αναμνήσεις έχουν γίνει ήδη προσμονή

Η εικόνα της επιστροφής, πάντως, ήταν μια εικόνα τέλους, αλλά και αρχής. Οι αναμνήσεις του φετινού καλοκαιριού ήδη μετατρέπονται σε προσμονή για το επόμενο. Και αυτή η προσμονή είναι πολύτιμη· είναι η σπίθα που πρέπει να γίνει φλόγα. Η Εθνική Γυναικών απέδειξε ότι μπορεί. Το ελληνικό βόλεϊ το αξίζει.