Το «πράσινο» πρωτάθλημα και η καθαρή εικόνα!

Ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κορυφή της Volleyleague και στο στρατόπεδο των “πρασίνων” το πανηγυρικό κλίμα, η «ανάσα» ανακούφισης  αλλά και ευθύνης επιλογών ενόψει της νέας σεζόν συνθέτουν το παζλ της επόμενης μέρας.

Η πίεση για να έρθει ο τίτλος στον Ερασιτέχνη ήταν αναμφίβολα πολύ μεγάλη σε μια σεζόν, όπου κατά γενική ομολογία ήταν από τις χειρότερες των τελευταίων ετών σε συγκομιδή τίτλων στα ομαδικά. Παράλληλα, μετά τον αποκλεισμό στον ημιτελικό του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ αλλά και την μέχρι τότε εικόνα του Ολυμπιακού, η αίσθηση που υπήρχε ήταν ότι οι τελικοί που θα ακολουθούσαν, θα ήταν οι πλέον ανταγωνιστικοί και αμφίρροποι των τελευταίων ετών.

Προσπερνώντας την ιδέα από «φωτεινά μυαλά» της Volleyleague που πρότειναν -αλλά και εκείνα τα μυαλά που την αποδέχτηκαν- για να διεξαχθούν οι πρώτοι τελικοί με διαφορά επτά ημερών –λες και ξεκινούσε η σεζόν!- το θέαμα στο τάραφλεξ ήταν κατώτερο του αναμενόμενου. Αρκεί να σημειώσουμε ότι στον τρίτο τελικό των πέντε σετ, ο Παναθηναϊκός υπέπεσε σε 43 λάθη και ο Ολυμπιακός σε 41! 84 συνολικά λάθη και αυτό για όσους ξέρουν βόλεϊ και δεν κοιτάνε μόνο πόσο θεαματικά «σκάει» η μπάλα από το διαγώνιο στο τάραφλεξ είναι τραγικό. Ένταση ναι, θέαμα ανά διαστήματα, ποιότητα χαμηλή.

Ο Παναθηναϊκός δίψαγε για τον τίτλο, βρήκε τον «αιώνιο» του αντίπαλο «λαβωμένο» και στο χειρότερο μομέντουμ του της σεζόν για να κάνει για πρώτη φορά sweep στη σειρά. Έτσι είναι όμως ο αθλητισμός! Γράφαμε πέρυσι τέτοιο καιρό ότι ο τραυματισμός του Ιερεθουέλο στους «πράσινους» ήταν καθοριστικός για την έκβαση των τελικών και ήταν.

Από την άλλη, ο Ολυμπιακός έμοιαζε σαν να… ήθελε αλλά να μην μπορούσε. Σε κανένα από τα τρία ματς δεν ήταν τόσο πειστικός από μεριάς απόδοσης ότι θα κατάφερνε να πάρει τρεις νίκες στη σειρά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την απώλεια του Τζούριτς που επηρέασε την ομάδα του Γκαρντίνι αλλά και τον τραυματισμό του Δαλακούρα που δεν κατάφερε να βοηθήσει στην τελική φάση ενώ ακόμα και ο Πέριν χθες από το 3ο σετ είχε κάποια ενόχληση στον ώμο όπως φάνηκε.

Δίκαια, λοιπόν, οι «πράσινοι» αναδείχτηκαν Πρωταθλητές και μένει πλέον αυτό να το εξαργυρώσουν κάτι που δεν έκαναν πριν από τρία χρόνια. Οι συνθήκες είναι ιδανικές για να βρεθεί από τώρα έδρα προκειμένου η ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου να αξιοποιήσει το ευρωπαϊκό «εισιτήριο» και να επανέλθει αρχικά στα προκριματικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης διεκδικώντας θέση στους ομίλους. Και όταν λέμε αναζήτηση, να γίνει ουσιαστική αναζήτηση όχι επικοινωνιακό πυροτέχνημα όπως τη χρονιά επιστροφής του στο Μετς, όπου είχε ήδη προσυμφωνηθεί με το Δήμο κάτι μήνες πριν την επίσημη ανακοίνωση. Φυσικά και ο Παναθηναϊκός δεν θα έβγαινε στο Τσάμπιονς Λιγκ για να πάρει το τρόπαιο, όμως η παρουσία του θα είχε πολλαπλά οφέλη για το σύλλογο που θα κέρδιζε αίγλη, τεχνογνωσία και εικόνες.

Εικόνες καθαρές που έλειπαν από τη χτεσινή φιέστα. Η ΕΣΑΠ δεν περιφρουρεί το “προϊόν” της, η καθαρή εικόνα για θεατές, χορηγούς αλλά και τους ίδιους τους παίκτες που θέλουν τη… στιγμή τους κατά τη διάρκεια της απονομής δεν βγήκε προς τα έξω. Καλό το νέκταρ της νίκης αλλά αυτό αφορά τους πρωταγωνιστές, όλους τους υπόλοιπους θα έπρεπε να τους αφορά η εικόνα γιατί αυτή είναι το “διαβατήριο” αναγνωρισιμότητας, εξωστρέφειας και επιτυχίας συνολικά του αθλήματος.

Ενδεικτικά ακολουθούν φωτογραφίες του Πρωταθλητή Ελλάδας Παναθηναϊκού και της Πρωταθλήτριας Ιταλίας Τρεντίνο -καθώς αμφότερες οι ομάδες κατέκτησαν χθες τον τίτλο-,  είναι οι χίλιες λέξεις που δεν θα αναλύσω αλλά μιλούν από μόνες τους…

Υγ1. Η έκπληξη του Νίλσεν όταν ανακοινώθηκε MVP μας θύμισε την αντίστοιχη περυσινή του Ερνάντεζ στο Λιγκ Καπ, όταν είχε πει στο συμπαίκτη του Θανάση Πρωτοψάλτη ότι έπρεπε να είναι εκείνος ο πολυτιμότερος. Σίγουρα ως πρωτοεμφανιζόμενος ο Νίλσεν κέρδισε το στοίχημα και τις εντυπώσεις αλλά όπως και το 2022, ο Πρωτοψάλτης ήταν ο άνθρωπος των «ειδικών αποστολών» που τα έκανε όλα στο τάραφλεξ και αυτό αποτυπώθηκε στο ξέσπασπά του με λυγμούς στο φινάλε! Κάποιος άλλος μπορεί να διαφωνήσει, όμως, πρέπει να τονιστεί ότι για τον Πολυτιμότερο ΔΕΝ ψηφίζουν σίγουρα οι αθλητικοί συντάκτες, σε μια διαδικασία που θα έπρεπε να είναι ανοιχτή και επώνυμη.

Υγ2. Η χτεσινή ήταν για πολλούς παίκτες του Ολυμπιακού η τελευταία παράστασή τους με τα «ερυθρόλευκα» αλλά νομίζω πρέπει να σταθούμε στον Ντράγκαν Τράβιτσα. Ένας πασαδόρος, γεννημένος leader που προστίθεται στη μεγάλη λίστα της Volleyleague, τη «λίστα των μεγάλων». Δεν είμαι σίγουρη αν ο Τράβιτσα φεύγοντας θα κρατήσει πράγματα από την ελληνική βολεϊκή πραγματικότητα, είναι σίγουρο όμως ότι ο Ολυμπιακός θα κρατήσει… κάτι από τον Τράβιτσα: την πειθαρχία.

Υγ3. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι η πρώτη δήλωση του κόουτς Ανδρεόπουλου αμέσως μετά τη λήξη της αναμέτρησης ήταν να ευχαριστήσει τον πρώην πρόεδρο Τάκη Μαλακατέ και τον πρώην γενικό αρχηγό Σωτήρη Νίκα, οι οποίοι παρεμπιπτόντως και μεταξύ άλλων δεν βρήκαν το δρόμο ούτε και σθένος να κοιτάξουν στα μάτια τα μέλη του Συλλόγου και να παρουσιαστούν στην εκλογοαπολογιστική συνέλευση Συλλόγου.