Ο δήμος Γλυφάδας «τρέχει» με χίλια στον τομέα του αθλητισμού και ο λόγος έχει να κάνει με το όραμα και τη βούληση του δημάρχου Γιώργου Παπανικολάου αλλά κυρίως του -Αντιδήμαρχου Αθλητισμού και Νέας γενιάς Περικλή Δορκοφίκη.
Ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν αφήνει το Μετς αλλά από τον Μάη 2024 έχει ήδη συμφωνήσει με το Δήμο Αθηναίων να του παραχωρηθούν ώρες προπονήσεων και αγώνων σε καθημερινή βάση για τα τμήματα βόλεϊ ανδρών και γυναικών με χρονικό ορίζοντα άρρηκτα συνδεδεμένο με τις νέες εγκαταστάσεις του στο Βοτανικό που όμως τη δεδομένη στιγμή αποτελούν σοβαρό πονοκέφαλο.
Άλλοι θα πουν μια μεγάλη ανατροπή και ένα πρωτάθλημα, άλλοι θα πουν χάθηκε όμως το Κύπελλο, άλλοι θα πουν ο Καλμαζίσης έφταιγε, άλλοι ο θα πουν Μιτσέλι το έχασε… εγώ θα πω ότι η σεζόν που μολις έκλεισε έχει ένα σκληρό, διδακτικό χαρακτήρα. Έχει ονοματεπώνυμο: ΠΕΝΝΥ ΡΟΓΚΑ.
Όσο κι αν ακούγεται κλισέ, το βόλεϊ είναι ένα δίκαιο άθλημα, δύσκολο μεν δίκαιο δε. Ο Παναθηναϊκός τρεις σεζόν μετά την επιστροφή του στους τίτλους και το νταμπλ του 2022 πληρώνει πρώτα τη διοικητική του αλαζονεία και σε δεύτερο χρόνο το αγωνιστικό πλάνο που ο ίδιος χάλασε.
Περιμένοντας την αγωνιστική σεζόν 2023-24 να ξεκινήσει, προσπαθούμε μάταια να βρούμε ειδήσεις που να τραβήξουν το βόλεϊ στην επιφάνεια. Προσδοκούσαμε περισσότερα από τις εθνικές ομάδες φέτος αλλά δεν ήρθαν. Ωστόσο, αυτή η «παγωμάρα» βρε παιδί μου και η αίσθηση του «μια από τα ίδια» είναι στην κυριολεξία αυτή που «σκοτώνει» το άθλημα.
Τοποθετήσεις πολλών καρατίων και μάλιστα «back to back» από μια μεγάλη προσωπικότητα με ευρωπαϊκή εμπειρία, κουλτούρα και αρχές! Ο λόγος για την Αθηνά Παπαφωτίου που ξεχωρίζει μακράν στα ελληνικά γήπεδα της Volleyleague γυναικών και ανδρών αυτή την διετία όχι μόνο γιατί είναι μια πασαδόρος υψηλού επιπέδου αλλά κυρίως γιατί είναι μια προσωπικότητα με πολλά κιλά άποψης.
Μόλις λίγες ώρες μετά τη λήξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων του Παναθηναϊκού και κυκλοφορεί εντόνως το ζήτημα της αλλαγής έδρας των «πρασίνων» και η αποχώρησή τους από το κλειστό του Αγίου Θωμά.
Μια εξωπραγματική εμφάνιση, ο πρώτος τίτλος MVP στο Κύπελλο Ελλάδας, η αποθέωση των συμπαικτών του και η πολυτιμότερη αγκαλιά… της οικογένειάς του. Αυτές οι εικόνες συνθέτουν το παζλ της βραδιάς του τελικού για τον Αλέξανδρο Ράπτη που στάθηκε όρθιος στα δύσκολα και τελικώς «λύγισε» μόνο την κατάλληλη στιγμή…
«Τίποτα δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από την παρούσα στιγμή» [Γκαίτε] και η δεδομένη στιγμή ανήκει στον Ολυμπιακό που επιστρέφει μετά από 18 χρόνια στα ευρωπαϊκά τρόπαια.
Σαν σήμερα πριν 10 χρόνια ο «αετός του Έβρου» και του Ελληνικού βόλεϊ, άνοιγε τα… «φτερά» του προς τους ουρανούς και την αιωνιότητα. Ένα «ταξίδι» που σκόρπισε θλίψη και δάκρια σε όλους όσους λάτρεψαν τον Νίκο Σαμαρά και είχαν την τύχη να ζήσουν μαζί του μεγάλες στιγμές του ελληνικού βόλεϊ.
