Κάνει ξανά το θαύμα του ο Άγιος Σώστης
20/12/2014 18:48
Μία από τις σημαντικότερες ομάδες του ελληνικού γυναικείου βόλεϊ διοργανώνει αύριο το εορταστικό της reunion, που θα δώσει στην ευκαιρία σε αθλήτριες, προπονητές και παράγοντες εκείνης της ομάδας να θυμηθούνε ξανά τις όμορφες στιγμές που έζησαν.
Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά 20 χρόνια μετά… Ήταν καλοκαίρι του 2000 όταν από τη συγχώνευση των γυναικείων τμημάτων βόλεϊ του Αγ. Σώστη και του ΑΓΣ Βύρωνος, που αγωνιζόταν στην Α1 Εθνική Κατηγορία γεννήθηκε ο Αθλητικός Γυμναστικός Σύλλογος Βύρωνα – Άγιου Σώστη.
Πρωταγωνιστής επί σειρά ετών στα γυναικεία δρώμενα του αθλήματος με Πανελλήνιες διακρίσεις στα τμήματα Νεανίδων, Κορασίδων και Παγκορασίδων τα τελευταία χρόνια.
«ΣΩΣΤΗ ΠΕΙΝΑΝΕ, ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑ ΦΑΝΕ. ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΕΦΤΕΔΑΚΙΑ, ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΑΡΦΑΚΙΑ…
Αύριο λοιπόν Κυριακή 21 Δεκεμβρίου στον ζεστό χώρο του “Οινοσχολείου”, στη Φραντζή στο Ν.Κόσμο τα μέλη εκείνης της ομάδας διοργανώνουν ένα εορταστικό reunion του Αγιου Σώστη, όπου θα ηχήσουν ξανά τα φοβερά συνθήματα των ballgirls και θα “ξυπνήσουν” όμορφες θύμησες εκείνων των χρόνων.
Την ιδέα έριξε ένας από τους τότε τεχνικούς, ο Κώστας Γκούντας και φυσικά έγινε πανηγυρικά δεκτή! Άρχισε λοιπόν ένας φοβερός αγώνας, μέσω γνωστών, μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης, όπου ανοίχθηκε και το σχετικό προφίλ “Volley Αγίου Σώστη(Α.Ο.Α.Σ)20 χρόνια μετά) για να ειδοποιηθούν όλα τα μέλη εκείνων των ομάδων και να βρεθούν ξανά όλοι μαζί. Μόνο που αντί για τα καρφάκια, που.. σέρβιραν τότε αφειδώς τα κορίτσια της ομάδας, αυτή τη φορά άπαντες οι παρευρισκόμενοι θα αρκεστούν στα νοστιμότατα… κεφτεδάκια και τους λοιπούς εκλεκτούς μεζέδες, που θα υπάρχουν μεταξύ άλλων στο τραπέζι με τον απαραίτητο οίνο.
Σαν τις αναμνήσεις εκείνων των εποχών… Γλυκοπιότες και πολύτιμες, σαν το παλιο κρασί… Αλλά τι να πρωτοθυμηθεί κανείς;
«Ο Άγιος Σώστης ήταν η πρώτη μου ομάδα…» τονίζει ο νταμπλούχος προπονητής του Ολυμπιακού, Γιάννης Νικολάκης, ξετυλίγοντας το κουβάρι των αναμνήσεων. «Τι να πρωτοθυμηθώ, φοβερά χρόνια… Έξι χρόνια, έξι κατηγορίες! Τότε ήταν η αρχή της καριέρας μου, θυμάμαι πως μόνο o Άγιος Σώστης στο βόλεϊ και οι Αμπελοκηποι με Καλαφατάκη στο μπάσκετ κατάφεραν να κάνουν το ίδιο, 6 χρόνια , 6 κατηγορίες. Και ένα ακόμη συμπτωματικό γεγονός, που προσωπικά δε νομίζω ότι ήταν τυχαίο,ήταν ότι κάναμε προπόνηση και αγώνες στο ίδιο γήπεδο, στο Μετς. Θα προσπαθήσω πολύ να παρευρεθώ στην αυριανή μάζωξη, αλλά δεν ξέρω αν θα το επιτρέψουν οι υποχρεώσεις μου. Εύχομαι πάντως σε όλους καλές γιορτές και να’ ναι πάντα καλα…»!
Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια, πέρασε πολύ χρόνος. “Πόσο αλλαγμένες θα’ ναι οι παλιές μας συμπάικτριες”, “άραγε θα τις γνωρίσουμε μετά από τόσα χρόνια;” Λογικό λοιπόν να υπάρχει ένα σχετικό άγχος ενόψει ενός τόσο σημαντικού ραντεβού. «Παιδιά λέω να κρατάμε ένα τριαντάφυλλο για να μας γνωρίσουμε, γιατί μετά από τόσα χρόνια μου φαίνεται ότι μόνο ο Νικολάκης θα ειναι ίδιος» προτείνει η Χριστίνα (Ραβανοπούλου), ενώ η Κατερίνα Πλιώτα “πετάει” μια καλύτερη ιδέα: «Καλύτερα να κρατάμε τη φανέλα με το νούμερο που παίζαμε…».
Ξερικού, Γκένκοβα, Αλεβίζου, Μαρτσουκάκη, Τζίμου, Σκουλά, Ψωμαδάκη, Παππά, Σφιγκάκη, Μαρκένσκωφ, Βρεττού, Πιερίδου, Καλλιγέρη, Γαρυφάλλου, Γκούμα, Χατζημιχαλάρη, Ζελιάσκοβα, Ξερικού την Αθανασουλάκη, Νικέλη και τόσες άλλες αθλήτριες, που από μικρά κορίτσια, έγιναν σωστές κυρίες, αλλά και άλλοι σπουδαίοι παράγοντες προπονητές που μεγαλούργησαν σε αυτή την ομάδα, χτίζοντας την μετέπειτα καριέρα τους.
«Ήταν 2-3 χρόνια που είχα στην Ελλάδα, όταν πρωτόπαιξα στον Αγιο Σώστη» θυμάται η αιεθαλής νυν άσος του ΟΠΕΡ, Φιφη Σαπαρέφσκα και συμπληρώνει: «Είχα περάσει πολύ όμορφα χρόνια και τα θυμάμαι πάντα με νοσταλγία. Μου έχουνε μείνει κάποιες φωτογραφίες από αγώνες με τα κορίτσια, αλλά αυτό που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ ήταν πόσο καλά με δέχθηκαν από την αρχή στην ομάδα, πόσο κοντά μου στάθηκαν και πως για μένα ήταν σαν μια οικογένεια. Ειλικρινά λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να έρθω σε αυτό το reunion και να δώ τα κορίτσια, αλλά ελπίζω να υπάρξει και μία αντίστοιχη πρωτοβουλία κάποια άλλη φορά. Ευχομαι πάντως σε όλους χρόνια πολλά, καλές γιορτές και να περνάνε πάντα όμορφες στιγμές με τα αγαπημένα τους πρόσωπα και τις οικογένειές τους.»
Κάποιες υποχρεώσεις είναι λογικό πως σε πολλές και πολλούς δεν θα επιτρέψουν τέτοιες μέρες να βρεθούν σε αυτό το reunion. Μία από αυτές είναι η Αννούλα η Ξερικού, που ζει πλέον στην Βραζιλία, αλλά και η Δημητρα Μιμικοπούλου, που μιας και δεν θα ναι στην αυριανή παρέα, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων, ζήτησε ένα πράγμα: “Να πιείτε και ένα κρασί στη μνήμη του πατέρα μου -Βασίλη Μιμηκόπουλου-που τόσο θα χαιρόταν να ήταν στη συνάντησή σας και έχει φύγει από κοντά μας εδώ και τρία χρόνια.. Θα του κάνετε το καλύτερο μνημόσυνο.. Δυστυχώς δεν μπορώ να παρευρεθώ γιατί έχω ένα βρεφάκι έξι μηνών που με χρειαζεται κοντά του.. Να περάσετε τέλεια ! Καλές γιορτές σε όλους”…
