Σου έρχεται δυο μήνες μετά την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων μια συμπληρωματική ειδική προκήρυξη για τα τηλεοπτικά όπου σου βάζει ρήτρες εκ των υστέρων για το «προϊόν» που ως σωματείο «ΕΣΥ» πληρώνεις και δεν έχεις ούτε λόγο αλλά ούτε κέρδος από αυτό. ΤΙ ΕΙΣΑΙ;;;;
Έχοντας κατακτήσει δεκάδες τίτλους στην καριέρα του και έχοντας περάσει απο τον πάγκο του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος, ο Γιάννης Νικολάκης, σκιαγραφεί στο Volleyplanet την παρουσία της Εθνικής μας ομάδας στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καταθέτοντας τα δικά του συμπεράσματα και σκέψεις για την επιστροφή της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Elite.
«Ως νούμερο 1 γυναικείο άθλημα στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι δεδομένο ότι επιστρέφοντας σε πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα μετά από 18 χρόνια, θα έχουμε έστω τηλεοπτική κάλυψη», είπαν με μπόλικη πικρία οι διεθνείς μας σε κοινή δήλωσή τους και όποιος διαφωνεί ας κλείσει το λαπτοπ και ας πάει για ψάρεμα…
Μια ημέρα μετά το ντέρμπι Ολυμπιακού-ΠΑΟΚ και ο καθένας μπορεί να καταπιαστεί από χίλια δυο πράγματα.
«Την αναβίωση του θεσμού Volley League All Star μετά από 10 χρόνια ανέλαβε η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, με την ΕΣΑΠ ως συνδιοργανωτή και με την υποστήριξη του ΠΑΣΑΠ», ήταν η αρχική ενημέρωση, η οποία μας χαροποίησε.
Για 6η χρονιά η 4η Ιανουαρίου ξημέρωσε με τη θλίψη και τον πόνο να παραμένουν το ίδιο δυνατά για τον χαμό του Νίκου Σαμαρά. Ημέρα μνήμης η σημερινή για την απώλεια του «αετού» που έφυγε ξαφνικά και πρόωρα το 2013 αφήνοντας φτωχότερο τον ελληνικό αθλητισμό…
Πόση ξενέρα... να μην μπορείς να απολαύσεις τέτοια ντερμπάρα! Να μην σε αφήνουν να γράψεις για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές! Να μη σε αφήνουν να αγιάσεις στην «πρεμιέρα» της 2ης αγωνιστικής και αφού έχεις χαλάσει μελάνι για όλες τις παθογένειες με τις δέκα ομάδες, την αδειοδότηση, τον Ηρακλή Χαλκίδας κλπ κλπ κλπ
Το θέατρο του παραλόγου που κρατά εδώ και χρόνια στην ΕΣΑΠ δεν έχει τελειωμό. Οι δώδεκα ομάδες, έγιναν έντεκα, οι έντεκα... δέκα και την Πέμπτη που συνεδριάζει η ΕΕΑ ευχόμαστε να μην υπάρξει άλλη απώλεια. Και κάπως έτσι το βαρέλι μοιάζει να μην έχει πάτο!
Κάθε φορά που παρακολουθούμε αγώνες όπως ο χτεσινός τελικός Champions League μεταξύ της Ζενίτ Καζάν και της Λούμπε Τσιβιτανόβα σκέφτομαι πόσο μεγάλη ιεροσυλία είναι να χρησιμοποιούμε φράσεις όπως «διαφήμιση του βόλεϊ», «επιτυχημένη διοργάνωση» κ.α. για να περιγράψουμε κάθε τι λιγότερο, μικρότερο, μέτριο σε σχέση με το κορυφαίο!
Είναι κάποιες στιγμές που τα βιώματα και τα συναισθήματα δύσκολα αποτυπώνονται, πολλώ δε μάλλον όταν αυτά αφορούν αθλητικές προσωπικότητες τέτοιου βεληνεκούς που πέρασαν και άφησαν το αποτύπωμά τους ανεξήτιλο.
