Δεν είμαστε πίσω στο μυαλό αλλά στη… ψυχή!
12/09/2016 22:37
Έχουν περάσει λίγες ώρες από μια εκπληκτική άκρως βολεϊκή εκδήλωση προς τιμήν του Πολωνού πασαδόρου, Πάβελ Ζαγκούμνι και δεν γίνεται να μην καταθέσω σε αυτήν εδώ τη γωνιά του πλανήτη την άποψή μου…
Είμαστε αιώνες πίσω… ΑΙΩΝΕΣ από αυτό που έστησαν οι Πολωνοί για να τιμήσουν τον «Guma»! Κι αν δεν είμαστε πίσω στο μυαλό, είμαστε κυρίως στην ψυχή…
Ένα δίωρο τηλεοπτικό σόου, καλύτερο από κάθε τελικό! Ένα μοναδικό event που είχε μέσα και την παραμικρή λεπτομέρεια. Γιατί οι Πολωνοί μπορούν και βάζουν τα γυαλιά στη διοργάνωση σπουδαίων γεγονότων στο βόλεϊ. Γιατί το βόλεϊ εκεί είναι πρώτο θέμα και γιατί ο κόσμος διψάει γι αυτό!
12.000 φίλοι του βόλεϊ έστειλαν στον 7ο ουρανό τον Ζαγκούμνι με το χειροκρότημά τους και την παρουσία τους, τον τίμησαν για όσα προσέφερε στην εικοσαετή καριέρα του.
12.000 φίλοι και κάτι… γνωστοί όπως ο Τζίμπα, ο Λι, ο Λεόν, η Γκάμοβα, η Γκλίνκα, ο Τζιάνι, ο τρελο-Σαμικά και άλλοι τόσοι επέλεξαν να βρίσκονται εκεί για την κορυφαία στιγμή του Πάβελ! Αυτό κι αν τα λέει όλα…
Θα μπορούσαν να αρνηθούν, θα μπορούσαν να αιτιολογηθούν, θα μπορούσαν να στείλουν μια επιστολή αλλά όλα αυτά τα ΑΣΤΕΡΙΑ προτίμησαν να τιμήσουν ένα μεγάλο αθλητή, αναγνωρίζοντας παράλληλα και την ομολογουμένως μεγάλη του αξία! Γιατί αυτοί οι θρύλοι του αθλήματος ΠΟΤΕ δεν είδαν το άθλημα ως ένα μέσο να κερδίσουν χρήμα κα προβολή (που όντως κέρδισαν), αντιθέτως γι αυτούς το βόλεϊ ήταν, είναι και θα είναι η ΖΩΗ τους.
Από το πού κάθισαν οι γονείς του Ζαγκούμνι μέχρι την αλλαγή στο τάραφλεξ του 38χρονου άσου με την κόρη του Βικτώρια… 
Από την αλλαγή της φανέλας του Λεόν από World Star σε… Πολωνό διεθνή, στέλνοντας μήνυμα ότι ετοιμάζεται να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην Εθνική…
Από την τούρτα που έφαγε στην κυριολεξία στα μούτρα (!) μέχρι τη βράβευση και από την εναλλαγή των συναισθημάτων από γέλιο σε δάκρυ…
Τόσα και άλλα τόσα… όλα μαγικά τοποθετημένα σε μια βραδιά που δικαίως ο Κίραλι τη χαρακτήρισε καλύτερη και από το All Star Game στο ΝΒΑ!
Παρακολουθώντας τη γιορτή αυτή σε livestreaming μετάδοση, αισθάνθηκα στεναχώρια που δεν κατάφερα να το ζήσω από κοντά, από την άλλη δέος αλλά και ζήλια που απέχουμε από τέτοια υπερθεάματα έτη φωτός…
Γιατί είχαμε και έχουμε σπουδαίους αθλητές στο ελληνικό βόλεϊ… γιατί θα μπορούσαμε να διοργανώσουμε σοβαρές εκδηλώσεις και να τους τιμήσουμε, να τους αναδείξουμε. Όχι να τους ξεπετάξουμε με μια ατάκα, όχι να τους παραγκωνίσουμε, ούτε να τους αφήσουμε να περάσουν.
Δεν υπάρχει χειρότερο από τους μικρόψυχους ή αχάριστους ή απαίδευτους ανθρώπους, αυτούς που βαφτίζουν μεγαλοφυής… την πιο χαζή ιδέα! Για όλους όσοι ψυχανεμίζονται για το τι σημαίνει τιμώ έναν αθλητή, τους συνιστώ ανεπιφύλακτα να δουν το πώς οι Πολωνοί τίμησαν τον Πάβελ Ζαγκούμνι και τον πέρασαν στο δικό τους πάνθεον. Κι αν δεν πειστούν ας πάνε λίγες εβδομάδες πίσω να δουν πως οι Βραζιλιάνοι τίμησαν τον Σέρτζιο!
ΥΓ. Ένα υστερόγραφο δεν είναι αρκετό για αυτή τη μεγάλη βολεϊκή προσωπικότητα με τα μαγικά δάχτυλα, το αγέλαστο πρόσωπο και το αυστηρό ύφος, τον «Red Alien» Πάβελ Ζαγκούμνι. Όμως, το ρητό «η σιωπή είναι χρυσός» βγήκε σίγουρα και για τον “Guma”, την ήρεμη δύναμη στο φιλέ…
ΥΓ1. Φέτος είχαμε κι εμείς το «αντίο» μιας σπουδαίας βολεϊκής προσωπικότητας, του Βασίλη Κουρνέτα. Η αντίδραση όλων στην αποχώρησή του βαθμολογείται υπό του μηδενός! Κι αν δεν έχει καριέρα στις πλάτες του ο Βασίλης, κι αν δεν έχει συμπαίκτες που τον θαυμάζουν ο Βασίλης, κι αν δεν αποτελεί πρότυπο ο Βασίλης…
ΥΓ2. Αλλά είπαμε «δεν είμαστε πίσω στο μυαλό αλλά κυρίως στην ψυχή»!
